บทละครรามเกียรติ์

เปิดเสียงฟังได้นะ

หน้าที่ ๑

เมื่อนั้น	ฝ่ายท้าวทศพักตร์ยักษา
เห็นฯวานรองอาจอหังการ์	ฆ่าสี่เสนาแล้วกลับไป
ความอายความแค้นแสนสาหส	จะติดตามแทนทดก็ไม่ได้
นิ่งนึกเดือดดาลทะยานใจ	เร่าร้อนฤทัยดั่งไปกัลป์
จึ่งคิดได้ว่าฉัตรฤทธิพงค์	ขององค์อัยกา รังสรรค์
อานุภาพไม่มีใครทัน	จะฆ่ามันให้สิ้นบรรดามา
คิดแล้วมีราชวาที	ตรัสสั่งเสนียักษา
อันพิชัยฉัตรรัตนา	ของท้าวธาดาเลิศไกร
ประสาทไว้ให้กู้กรุงมาร	เมื่อเกิดการรณรงค์ศึกใหญ่
บูชาแล้วเชิญขึ้นปักไว้	ไพรีมืดไปดั่งโลกันตร์
เร่งยกขึ้นกลางพารา	ให้บังตาดั่งเขาพระเมรุกั้น
แล้วเกณฑ์ทหารทะลวงฟัน	เป็นทัพขันธ์คอยฆ่าไพรี
บัดนั้น	มโหทรเสนายักษี
รับสั่งพระองค์ทรงธรณี	ถวายอัญชุลีแล้วออกไป
จึ่งจัดทหารฤทธิรณ	แต่ละตนอาจพลิกแผ่นดินได้
ล้วนถืออาวุธแกว่งไกว	เตรียมไว้ตามราชบัญชา
แล้วให้สมโภชบูชาฉัตร	พร้อมด้วยเครื่องมัจฉะมังสา
เทียนเงินเทียนทองรจนา	ข้าวตอกบุปผามาลี
ครั้นได้ศุภฤกษ์ก็ลั่นฆ้อง	อสุราโห่ร้องอึงมี่
ยกขึ้นกลางราชธานี	มืดดั่งราตรี อนธการ
	อ่านหน้าที่ ๒